RAF Langar
Zo’n twintig kilometer ten zuidoosten van het centrum van Nottingham werd dit veld dat voor het grootse gedeelte op grondgebied van de buurtschappen Langar en Barnstone lag, in 1941-42 aangelegd. het veld lag op de countygrens van Nottinghamshire en Leicestershire en werd in de begindagen door de lokale bevolking vaak Harby genoemd, naar een plaatsje ten zuiden van het veld.
De bouw
Het veld was volgens RAF klasse A aangelegd en had een hoofdlandingsbaan 01-19 van 1828 meter, 07-25 met 1280 meter en 13-31 met ook 1280 meter, hoewel in de originele specificaties kortere lengten werden vermeld. Er waren 36 opstelplaatsen, op het technisch areaal tussen 10 en 07 was een T2 hangar gebouwd en een tweede stond tussen de koppen van de banen 01 en 31. Behuizing voor 2007 mannen en 246 vrouwen verrees op een stuk land aan de noordkant van het veld rond het dorp Langar, terwijl de bommenopslag aan de oostzijde van het veld was bedacht. Aanvullend was een grote hangarwerkplaats opgetrokken aan de westzijde van de weg van Langar naar Harby met taxibanen die over voornoemde weg heen toegang gaven tot het vliegveld. Een Avro afdeling voor groot onderhoud en modificatie van Lancasters begon haar werkzaamheden toen het veld in 1942 in gebruik werd genomen. Een groot gedeelte van de bouwwerkzaamheden werd uitgevoerd door George Wimpey & Co. Ltd.
Operationeel
In september 1942 werden de Lancasters van No. 207 Squadron vanaf Bottlesford ingevlogen waarna zij hun missies net iets meer dan een jaar lang vanaf dit veld vlogen. Tijdens deze periode werden nog twee T2 hangars gebouwd voor de winteropslag van Horsa zweefvliegtuigen, waarvan gedurende de zomer van 1943 32 stuks van op het vliegveld werden gestationeerd.
In Amerikaanse handen
In augustus 1943 werd Langar als één van 15 velden in de regio Grantham toegewezen aan de USAAF om een troepentransportdivisie te huisvesten. Om aan dit toekomstig doel te kunnen voldoen werden 14 verharde lussen aan de opstelplaatsen langs de taxibaan toegevoegd en kwam er meer accomodatie voor een totaal van 2.253 personen. Vlak nadat No. 207 squadron vertrok, met een operationeel verlies van 29 Lancasters over de afgelopen periode, kwamen de eerste Amerikaanse troepen aan.
Vanaf november 1943 vloog de 435th Troop Carrier Group in vanuit de Verenigde Staten met C-47’s en een paar C-53’s. De group bleef daar tot het eind van april 1944, waarna het verhuisde naar Merryfield in het zuidoosten. Langar werd daarop een basis voor modificatie van zweefvliegtuigen, waar Waco CG4A’s in grote aantallen te zien waren. De 441st TCG arriveerde met 90 C-47’s in september 1944 voor deelname aan de Operation `Market’ missie in Nederland waarna Langar weer in handen van de RAF kwam. In oktober kwam No. 1669 Heavy Conversion Unit aan met zo’n 30 Lancasters. Deze organisatie bleef tot maart 1945 toen een overschot aan getraind personeel reden gaf No. 7 Group te ontbinden. Het vliegveld bleef in gebruik door Avro voor aankomst en vertrek van Lancasters op haar bedrijfsterrein zoals dat ook geschiedde tijdens de Amerikaanse periode. Eigenlijk was zo goed als alle vliegactiviteit op Langar gedurende de rest van 1945 tot en met de sluiting van het veld in december 1946 gerelateerd aan de Avro werkzaamheden, en zelfs daarna behield het bedrijf haar hangarcomplex.
Na de oorlog
Na vijf jaar inoperationeel te zijn geweest werd Langar voor de Canadese bijdrage aan de NATO geselecteerd waarna een vergaande verbouwing plaatsvond om betere accomodatie en andere faciliteiten te kunnen bieden. Langar werd voor de RCAF hun primaire bevoorradingsbasis in Europa en de link tussen Canada en hun jachtvliegbases in het Verenigd Koninkrijk en op het vasteland. Zij bleven zo’n 11 jaar op Langar en in die periode werd de basis bezocht door een grote variëteit aan luchttransporttoestellen, waaronder Bristol Freighters, North Stars, Expeditors en de veelzijdige Dakota’s. Toen de Canadezen in 1963 vertrokken was Avro weer de enige gebruiker van het veld tot het in 1968 haar activiteiten staakte. De gebouwen werden spoedig ingenomen door commerciële bedrijven, waarbij het voormalige Avro complex werd betrokken door de internationale producent van landbouwwerktuigen John Deere. Vandaag de dag is het veld nog in redelijke staat, de laatste 23 jaar heeft het als basis gediend voor de British Parachute School. Zij houden kantoor in de oude verkeerstoren. Lichte vliegtuigen en een zweefvliegclub maken ook met regelmaat gebruik van Langar.